دریدا؛ فیلسوفِ ابهام
فر زاد | يكشنبه، ۱۹ بهمن ۱۳۹۳ |
۰ نظر
ایهام (ambiguity) گم‌گشتگیِ معنایی است که در نقطه‌ای نامشخص حضور دارد، نقطه‌ای که هر بار جابه‌جا می‌شود و محلی را اشغال می‌کند. ایهام ابزاری است در دستان اقتدار، تا بدون این که گوشه‌ای گیر بیافتد، همواره خود را مالک و تنها مفسر حقیقت معرفی کند و از نقطه‌ی حضورِ جابه‌جاشونده جهان را کنترل کند، بدون این که خود به پرسش کشیده شود.
اما ابهام (vagueness) پراکندگیِ معنایی است که در یک نقطه حضور ندارد و تمرکز نمی‌یابد. ابهام با انتشارِ حقیقت و خوشامدگویی به تفاوت و غیاب – به غیریت و تعلیق (تفاوط) – اقتدار را به زیر می‌کشد. ابهام تمرکززدا است و تقابل‌های متافیزیکی را واژگون – و نه وارونه – می‌کند.
- ۹۳/۱۱/۱۹