صدای دریا

می‌خواهمت، آن‌چنان که موی پریشان باد را

صدای دریا

می‌خواهمت، آن‌چنان که موی پریشان باد را

به این بیاندیش که اگر انسان قادر بود از پوست خود بوهای متنوع و ارادی صادر کند، احتمالاً اکنون به جای «صدا» از «بو» برای ارتباط استفاده می‌کرد. تونالیته و چینش‌های متفاوت بوها مانند زبان‌های متفاوت عمل می‌کرد و می‌شد از یک زبان بویایی به زبان دیگر ترجمه کرد. بعد برخی از بوهای پایه به عنوان الفبا انتخاب می‌شد و زبان‌های بویایی قابل نوشتن در قالب نشانگان قراردادی (خط) می‌شدند. در شهرهای بزرگ پدیده‌ی آلودگی بویی به یک معضل تبدیل می‌شد، و اندیشمندان از خشونت بویی سخن می‌گفتند. فمینیست‌ها مردانه بودن «بویمان» (معادل «گفتمان») را نقد می‌کردند و از تأسیس بویمان زنانه، و حتی شاید از برتری‌های بویمان زنانه، دفاع می‌کردند. افلاطونی‌ها برای هر «بویه» (معادل «واژه») یک معنای عینی در جهان ایده‌ها در نظر می‌گرفتند. ویتگنشتاین متقدم به اموری اشاره می‌کرد که قابل بیان توسط بویه‌ها نیستند و تنها می‌توان آن‌ها را نشان داد (گاهی از طریق ایجاد صداهایی!) در این دنیا هنرمندانی بودند که با ترکیب بوهایی از «آلات بونوازی» آهنگ‌های شامه‌نواز و تأثیرگذار خلق کنند و «بوینده» (معادل «خواننده»)هایی که با بوهای ماندگار خود زندگی را برای ما زیباتر یا قابل‌تحمل‌تر کنند؛ تنها بو است که می‌ماند. در این دنیا حتی داروین هم به کمک انسان می‌آمد تا بوهای کهنه را دیگر نشنود و هر بویی پس از استشمام فوراً ناپدید شود...

همه‌ی این‌ها را در نظر گرفتی؟ خواستم بگویم آن‌وقت در این دنیا «بوی تن تو» حکم «صدای دریا» داشت.

بایگانی
آخرین مطالب
پیوندها

گریزِ ریاضیاتی

فر زاد | چهارشنبه، ۲۷ خرداد ۱۳۹۴ | ۲ نظر

امروز علوم طبیعی گریزی است به فراسوی واقعیتِ تحمل‌ناپذیرِ ما، جای‌گزینی بر توهمِ تخدیریِ امر استعلایی. فیزیک الهیات جدید ما است. 

  • ۹۴/۰۳/۲۷
  • فر زاد

نظرات  (۲)

  • ۲۹ خرداد ۹۴ ، ۰۱:۴۱
  • زهره
    • ببخشید امراستعلایی یعنی چه
    پاسخ:
    توضیح زیاد دارد، باید تاریخ فلسفه خواند.

    بخواهم خیلی مختصر و ساده بگویم:

    امر متعالی یعنی امر بیرون از تجربه و دست‌رسی‌ناپذیر؛ مثل خدا (در برخی خوانش‌ها)، نومن، دیگری...
    امر استعلایی یعنی امر مقدم بر تجربه که شرط امکان تجربه، و در نتیجه شرط امکان جهان تجربه‌شده، نیز است. امر استعلایی سوبژکتیو است؛ مثل اگو یا سوژه‌‌ی استعلایی، یا بیناسوژگی استعلایی و خدا (در خوانش‌های عرفانی و ایدئالیستی)
    در حالی که فلسفه‌ی معاصر، به دلیل مخالفت بنیادین‌اش با متافیزیک، روی خوشی به امر استعلایی نشان نمی‌دهد، اما به امر متعالی، بیش‌تر تحت عنوان «غیریت» و «دیگربودگی» خوش‌آمد گفته می‌شود. به عنوان نمونه مفهوم لکانی «ژوئیسانس» امر متعالی را در خود دارد.
  • ۲۹ خرداد ۹۴ ، ۱۲:۰۴
  • fery
    • داشتم از دوباره نوشتنت ناامید میشدم.دنیا زشت داشت زشتتر میشد.
    مرسی برگشتی
    پاسخ:
    :)

    ارسال نظر

    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
    شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
    <b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
    تجدید کد امنیتی