خدایان تنها

همه چیز سر جای خودش است، جز آدم‌ها. کسی که باید باشد نیست، یا دست‌کم آن‌جا که باید باشد نیست. هیچ چیز سر جای خودش نیست.

واژه‌ها در باد چیزی نیستند، حتی شلوغ و دست‌وپاگیر اند؛ مثل گوشی هوشمندی که به اینترنت وصل نیست.

واژه‌ها را گوش‌ها همه چیز می‌کنند، گوش‌هایی که باید باشند و نیستند. واژه‌ها با گوش‌ها متولد می‌شوند، ما فقط می‌دمیم‌شان؛ هم‌چون دمیدن خدا در رحم مریم. دیرزمانی است که جهان از خدایان اشباع شده است و مریم هیسترکتومی کرده. و دیرزمانی است که ما در رحم یک‌دیگر نمی‌دمیم، توی صورت هم فوت می‌کنیم و از خنکای آن لذت می‌بریم.