منطق دیالکتیک
فر زاد | دوشنبه، ۱ شهریور ۱۳۹۵ |
۰ نظر
«دیالکتیک» منطقِ آفرینش است. مفهومی میشکافد و از درون آن غیر خودش سر میزند؛ غیریتی که باز میگردد و مفهوم نخستین را به ساحتی بدیع و فراگیرتر برمیکشد (aufhebung). دیالکتیک منطقِ تحلیلی نیست. دیالکتیک شرط اصالتِ تاریخ است و تنها در این قلمرو مشروعیت مییابد.
به این معنا دیالکتیک در هگل سرکوب میشود (منطقِ تحلیلیِ متافیزیکِ حضور)، و این دریدا است که آن را نجات میدهد. دیالکتیک یعنی انتها در ابتدا نیست، و تاریخ تحویلناپذیر است.
- ۹۵/۰۶/۰۱