شاید این نباشد، اما حتما چیزی هست، چیزی بزرگ.

با سرکوب حداکثریِ سکسوالیته سرانجام زندگی را از صحن اجتماع جارو کردیم و فرستادیم‌اش توی خانه‌ها، و اجتماع شد قلمروِ اقتصاد و سیاست. خیابان‌ها پر از آدم‌هایی است که دارند می‌روند سمت خانه‌ها تا به زندگی‌شان برسند. اقتصاد و سیاستِ اینترنتی هم که دارد به تدریج رواج پیدا می‌کند، یعنی اجتماع از این هم قرار است خالی‌تر شود؟

حتی بدتر، اجتماع دارد عقیم می‌شود. زندگی از خانه‌ها به صحن اجتماع آورده می‌شود، و اجتماع اغلب خود از زایش زندگی ناتوان شده است. برای همین در سینما، کافه یا پارک کنار هم می‌نشینیم، اما درون کابین‌هایی که ایستگاه آن‌ها خانه‌هایمان است.