داستان استریت - ۱۹۹۹ - دیوید لینچ
فر زاد | جمعه، ۲۲ بهمن ۱۳۹۵ |
۰ نظر
سینمای ناب یعنی این، تمام مولفهها در حد مینیمال؛
قصه: در یکی دو خط جمع میشود.
دیالوگها: کمتر از این مگر میشود؟
موسیقی: آرام سر و کلهاش پیدا میشود و تا میخواهی عادت کنی محو میشود.
میزانسنها: خلوت.
ریتم: آرام.
و زیبایی و معنا: مواج و پرحس و تمامنشدنی.
سینما پس مینشیند تا زندگی را، زیبایی و معنا را، نشان دهد. فیلم/شعر.
- ۹۵/۱۱/۲۲