زندگی آن کانونِ شکننده و جنبنده‌ای است که فرم‌ها را یارای دسترسی به آن نیست. و اگر هنوز چیزی دوزخی و به‌راستی نفرین‌شده در زمان ما وجود داشته باشد مشغولیتِ هنرمندانه بر فرم‌ها است، به جای این که همانند عذاب‌شوندگانی باشند که در آتش سوزانده می‌شوند و از روی توده‌ی هیزم‌شان به ایما و اشاره می‌پردازند.
ــ آنتونن اَرتو
- ۹۶/۰۱/۲۴