صدای دریا

می‌خواهمت، آن‌چنان که موی پریشان باد را

صدای دریا

می‌خواهمت، آن‌چنان که موی پریشان باد را

به این بیاندیش که اگر انسان قادر بود از پوست خود بوهای متنوع و ارادی صادر کند، احتمالاً اکنون به جای «صدا» از «بو» برای ارتباط استفاده می‌کرد. تونالیته و چینش‌های متفاوت بوها مانند زبان‌های متفاوت عمل می‌کرد و می‌شد از یک زبان بویایی به زبان دیگر ترجمه کرد. بعد برخی از بوهای پایه به عنوان الفبا انتخاب می‌شد و زبان‌های بویایی قابل نوشتن در قالب نشانگان قراردادی (خط) می‌شدند. در شهرهای بزرگ پدیده‌ی آلودگی بویی به یک معضل تبدیل می‌شد، و اندیشمندان از خشونت بویی سخن می‌گفتند. فمینیست‌ها مردانه بودن «بویمان» (معادل «گفتمان») را نقد می‌کردند و از تأسیس بویمان زنانه، و حتی شاید از برتری‌های بویمان زنانه، دفاع می‌کردند. افلاطونی‌ها برای هر «بویه» (معادل «واژه») یک معنای عینی در جهان ایده‌ها در نظر می‌گرفتند. ویتگنشتاین متقدم به اموری اشاره می‌کرد که قابل بیان توسط بویه‌ها نیستند و تنها می‌توان آن‌ها را نشان داد (گاهی از طریق ایجاد صداهایی!) در این دنیا هنرمندانی بودند که با ترکیب بوهایی از «آلات بونوازی» آهنگ‌های شامه‌نواز و تأثیرگذار خلق کنند و «بوینده» (معادل «خواننده»)هایی که با بوهای ماندگار خود زندگی را برای ما زیباتر یا قابل‌تحمل‌تر کنند؛ تنها بو است که می‌ماند. در این دنیا حتی داروین هم به کمک انسان می‌آمد تا بوهای کهنه را دیگر نشنود و هر بویی پس از استشمام فوراً ناپدید شود...

همه‌ی این‌ها را در نظر گرفتی؟ خواستم بگویم آن‌وقت در این دنیا «بوی تن تو» حکم «صدای دریا» داشت.

بایگانی
آخرین مطالب
پیوندها

۲ مطلب در فروردين ۱۳۹۵ ثبت شده است

پرنسیب - اصالت

فر زاد | يكشنبه، ۸ فروردين ۱۳۹۵ | ۰ نظر

«پرنسیب» و «اصالت» هر دو یعنی رفتارت تابع رفتار دیگری نباشد.

اما پرنسیب ناظر به رفتار است، و اصالت امری درونی؛ و این درون‌بودگی را در خلوت خود باید نگاه‌بانی کرد. شخص اصیل از حقارت گریزان است به نحو ذاتی و ایدتیک، بی هیچ دلیل پسینی؛ نه با نگاه به پیامدهای اجتماعی-روان‌شناختی آن. اصالت از سطح ژست فراتر می‌رود.

رواقی‌گری

فر زاد | يكشنبه، ۸ فروردين ۱۳۹۵ | ۰ نظر

تفکر رواقی با تحریف زندگی و حذف دیگربودگی عمیق آن، چیزی کم‌تر از خود زندگی را از ما نمی‌گیرد.